Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Ηρωικός Μηδενισμός

Από το βιογραφικό μου σημείωμα περισσότερα για μένα λέει το παρακάτω ποίημα, που λες και το έγραψα καθ' υπαγόρευσιν –το τελείωσα σε τρία λεπτά χωρίς να σκέφτομαι και από τότε δεν μπόρεσα να του κάνω την παραμικρή διόρθωση ή προσθήκη.

Στον Ροσινάντη καβάλα
ο Δον Κιχότης
τη Δουλτσινέα
αναζητά.

Κι ο Σάντσο Πάντσα
(τι στωικότης!…)
ακολουθά.

–Τούτος ο δράκος
θα μας δοξάσει!

–Μη, είναι μύλος
θα μας αρπάξει!

Μα ο Δον Κιχότης
στον Ροσινάντη
ενάντια στους δράκους
πάει πιλάλα.
Τρέμει ο Σάντσο
τον πιάνει αντράλα.

Τ’ απλό μυαλό του
το 'καμαν ράκη.
(Τούτοι 'ταν μύλοι
πώς γίναν Δράκοι;)

Σύνταχα ο ιππότης
αντιχτυπιέται
χωρίς αν δράκοι
είναι ή μύλοι
ν' αναρωτιέται.

Πίσω απ' τους δράκους
ή απ' τους μύλους
που πολεμά
η Δουλτσινέα
χαμογελά.

 
Να κι ένα κείμενο του Μαξ Βέμπερ στο ίδιο πνεύμα, κατά την αντίληψή μου.


Αναμφίβολα, όλη η ιστορική εμπειρία επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι ο άνθρωπος δε θα 'χε πετύχει το εφικτό αν δεν είχε ξανά και ξανά προσπαθήσει να φτάσει το ανέφικτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου